Algemene informatie:
Auteur: Ronald Giphart
Titel: Giph
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave: 2001
Druk: veertiende
Jaar van eerste druk: 1993
Aantal pagina’s: 224
Genre: Roman
Samenvatting:
Giph woont in een studentenhuis
in Utrecht samen met zijn vrienden Monk en Thijm en een aantal andere
studenten. Ze willen alledrie schrijver worden en hun favoriete
gespreksonderwerpen zijn literatuur en seks. Naast Monk en Thijm heeft Giph nog
veel meer vrienden. Veel van hen hebben, net als hijzelf, in het eetcafé ‘de
Wingerd’ gewerkt en/of komen daar vaak. Giph is al een lange tijd verliefd op
Noëlle, maar volgens Giph is Noëlle niet verliefd op hem. Noëlle is negen jaar
jonger dan Giph. Giph denkt dat ze onbereikbaar voor hem is, dus hij gaat ook
veel met andere meisjes om. Giph voelt zich ook erg aangetrokken tot de elf
jaar oudere Freanne, de moeder van Noëlle. Omdat zij de moeder is van een
vriendin van hem, elf jaar ouder en getrouwd is, neemt hij niet eens de moeite
om haar te verleiden. Het enige wat hij doet is naar haar kijken, haar
bewonderen en over haar fantaseren.
Op oudejaarsavond 1990 organiseren Giph en zijn huisgenoten een groot feest. Noëlle, Freanne en nog veel meer leuke meisjes zijn er ook. Tijdens een spelletje in het donker, als iedereen flink aangeschoten is, zoent Giph met Freanne. Eerder die avond heeft hij ook al met twee andere meisjes gezoend.
Eind februari gaat Giph met een groep vrienden op skivakantie naar Veysonnaz. De laatste avond wordt hij een beetje verliefd op de skilerares Constance, waar hij ook mee zoent.
Als ze weer thuis zijn krijgt hij van Freanne en brief waarin ze laat merken dat ze Giph wel leuk vind. Bij de brief zit een uitnodiging voor het boekenbal in Amsterdam. Hij neemt Monk en Thijm mee. Na het boekenbal gaat Giph met Freanne mee naar haar huis. Daar hebben ze voor het eerst seks en vertelt Freanne dat ze ervan droomt om naast haar man Nic, nog 10 minnaars te hebben. Giph blijft vaak bij Freanne slapen. Als hij een keer mee is naar haar huis in Baarn komen Nic en Noëlle onverwacht thuis. Nic lijkt het niet erg te vinden en hij en Freanne laten Giph en Noëlle alleen achter. Ze gaan die avond luilakken. Dat is een soort feestdag waarop de dorpelingen zoveel mogelijk lawaai maken en tegelijkertijd uit de handen van de politie proberen te blijven. Die nacht ontmaagt Giph Noëlle op een boot, nadat zij heeft toegegeven al een hele tijd verliefd op Giph te zijn.
In de zomer geven een paar kennissen van Giph een groot feest op een boot. Thijm, Monk en Giph zijn niet officieel uitgenodigd, maar gaan er toch heen. Giph wordt heel dronken en maakt het zichzelf niet gemakkelijk door allerlei onbekende mensen de grond in te boren. Hierdoor krijgt hij ruzie met een aantal vrienden.
Thijm, Monk en Giph gaan een paar dagen kamperen in de Ardennen. Op de camping ontmoeten ze twee leuke meisjes. Nu zijn ze met drie jongens en maar twee meisjes. Daarom besluiten ze een weddenschap te houden; wie verliest en dus alleen overblijft, krijgt van de andere twee een fles drank. Thijm, Monk en de twee meisjes hebben het heel leuk, maar Giph valt duidelijk buiten de groep. Op een avond spelen ze ‘truth-or-dare’. Giph krijgt als vernederende opdracht om in zijn tent te gaan liggen en te gaan slapen. Hij voelt zich erg beledigd en is boos op zijn ‘beste vrienden’.
Als hij later weer een feest heeft van Freanne zoent hij eerst met Noëlle. Freanne ziet dat en loopt boos naar haar werkkamer. Als Giph haar achterna gaat, ligt ze huilend op de slaapbank en ze zegt dat ze te veel voor hem is gaan voelen. Giph troost haar en een paar minuten later komt Noëlle huilend de kamer binnen. Ze blijven daar de hele avond zitten en bemoeien zich niet meer met het feest. Ze drinken en praten veel. Uiteindelijk bedrijven ze met z’n drieën de liefde en vallen in slaap. De volgende ochtend wordt Giph alleen wakker. Noëlle is om onduidelijke reden boos terug naar Utrecht en Freanne zit in de keuken een sigaret te roken. Giph is ineens erg geïrriteerd en laat Freanne verbaasd, verdrietig en alleen achter.
Een paar weken later heeft Giph weer een feest, dit keer van Sub Rosa, de uitgeverij van Nic en Freanne. Hij is niet van plan te gaan. Hij heeft Noëlle of Freanne sinds het trio niet meer gesproken en hij is niet officieel uitgenodigd. Maar als Monk en Thijm beweren dat Jeroen Brouwers ook uitgenodigd is, gaat hij uiteraard wel. Jeroen Brouwers is zijn favoriete schrijver. Ook op het feest negeren Freanne en Noëlle hem. Net als Giph besluit om weg te gaan komt Brouwers met een onbekende vrouw aanlopen. Giph, Monk en Thijm blijven als drie kleine, bange jongetjes op een afstandje luisteren naar de gesprekken die Brouwers voert. Op een gegeven moment zijn ze toch in het gesprek betrokken geraakt en zijn bijna alle gasten (inclusief Freanne en Noëlle) vertrokken. Brouwers herkent Giph nog van de eerste keer dat ze elkaar zagen op een feest bij Geerten Meijsing. Hij herinnert zich nog dat ze elkaar een hand hebben gegeven en dat Giph een bepaalde opmerking had gemaakt. Giph is in de wolken. Als alle drank op is nodigt Nic iedereen uit om mee uit eten te gaan. Giph en Brouwers hebben het de hele avond over literatuur. In de loop van de avond worden vooral Brouwers, Thijm en Nic steeds meer dronken. Na het eten besluiten Brouwers, Coco (de vrouw die met hem mee was gekomen), Monk en Giph naar Coco’s huis te gaan. Daar gaan ze door met praten en drinken. Brouwers drinkt veel te veel en gaat zich raar gedragen. Hij veranderd van het ene op het andere moment van stemming en beschuldigt Giph ervan dat hij helemaal niets over zijn werk weet. Weer een moment later zegt hij dat hij moe is van het schrijven en dat Giph het van hem over moet nemen. Giph vind het erg vervelend worden en besluit weg te gaan. Hij vindt het absoluut niet leuk hoe Brouwers zich gedragen heeft. Als Giph thuis komt voelt hij zich beroerd. Hij is misselijk en dronken. Op het toilet moet hij overgeven. Hij kijkt in de spiegel en denkt na over de afgelopen avond en vooral over zichzelf. Hij komt tot de conclusie dat hij eigenlijk weinig voorstelt en noemt zichzelf apathisch en vooral lelijk.
Op oudejaarsavond 1990 organiseren Giph en zijn huisgenoten een groot feest. Noëlle, Freanne en nog veel meer leuke meisjes zijn er ook. Tijdens een spelletje in het donker, als iedereen flink aangeschoten is, zoent Giph met Freanne. Eerder die avond heeft hij ook al met twee andere meisjes gezoend.
Eind februari gaat Giph met een groep vrienden op skivakantie naar Veysonnaz. De laatste avond wordt hij een beetje verliefd op de skilerares Constance, waar hij ook mee zoent.
Als ze weer thuis zijn krijgt hij van Freanne en brief waarin ze laat merken dat ze Giph wel leuk vind. Bij de brief zit een uitnodiging voor het boekenbal in Amsterdam. Hij neemt Monk en Thijm mee. Na het boekenbal gaat Giph met Freanne mee naar haar huis. Daar hebben ze voor het eerst seks en vertelt Freanne dat ze ervan droomt om naast haar man Nic, nog 10 minnaars te hebben. Giph blijft vaak bij Freanne slapen. Als hij een keer mee is naar haar huis in Baarn komen Nic en Noëlle onverwacht thuis. Nic lijkt het niet erg te vinden en hij en Freanne laten Giph en Noëlle alleen achter. Ze gaan die avond luilakken. Dat is een soort feestdag waarop de dorpelingen zoveel mogelijk lawaai maken en tegelijkertijd uit de handen van de politie proberen te blijven. Die nacht ontmaagt Giph Noëlle op een boot, nadat zij heeft toegegeven al een hele tijd verliefd op Giph te zijn.
In de zomer geven een paar kennissen van Giph een groot feest op een boot. Thijm, Monk en Giph zijn niet officieel uitgenodigd, maar gaan er toch heen. Giph wordt heel dronken en maakt het zichzelf niet gemakkelijk door allerlei onbekende mensen de grond in te boren. Hierdoor krijgt hij ruzie met een aantal vrienden.
Thijm, Monk en Giph gaan een paar dagen kamperen in de Ardennen. Op de camping ontmoeten ze twee leuke meisjes. Nu zijn ze met drie jongens en maar twee meisjes. Daarom besluiten ze een weddenschap te houden; wie verliest en dus alleen overblijft, krijgt van de andere twee een fles drank. Thijm, Monk en de twee meisjes hebben het heel leuk, maar Giph valt duidelijk buiten de groep. Op een avond spelen ze ‘truth-or-dare’. Giph krijgt als vernederende opdracht om in zijn tent te gaan liggen en te gaan slapen. Hij voelt zich erg beledigd en is boos op zijn ‘beste vrienden’.
Als hij later weer een feest heeft van Freanne zoent hij eerst met Noëlle. Freanne ziet dat en loopt boos naar haar werkkamer. Als Giph haar achterna gaat, ligt ze huilend op de slaapbank en ze zegt dat ze te veel voor hem is gaan voelen. Giph troost haar en een paar minuten later komt Noëlle huilend de kamer binnen. Ze blijven daar de hele avond zitten en bemoeien zich niet meer met het feest. Ze drinken en praten veel. Uiteindelijk bedrijven ze met z’n drieën de liefde en vallen in slaap. De volgende ochtend wordt Giph alleen wakker. Noëlle is om onduidelijke reden boos terug naar Utrecht en Freanne zit in de keuken een sigaret te roken. Giph is ineens erg geïrriteerd en laat Freanne verbaasd, verdrietig en alleen achter.
Een paar weken later heeft Giph weer een feest, dit keer van Sub Rosa, de uitgeverij van Nic en Freanne. Hij is niet van plan te gaan. Hij heeft Noëlle of Freanne sinds het trio niet meer gesproken en hij is niet officieel uitgenodigd. Maar als Monk en Thijm beweren dat Jeroen Brouwers ook uitgenodigd is, gaat hij uiteraard wel. Jeroen Brouwers is zijn favoriete schrijver. Ook op het feest negeren Freanne en Noëlle hem. Net als Giph besluit om weg te gaan komt Brouwers met een onbekende vrouw aanlopen. Giph, Monk en Thijm blijven als drie kleine, bange jongetjes op een afstandje luisteren naar de gesprekken die Brouwers voert. Op een gegeven moment zijn ze toch in het gesprek betrokken geraakt en zijn bijna alle gasten (inclusief Freanne en Noëlle) vertrokken. Brouwers herkent Giph nog van de eerste keer dat ze elkaar zagen op een feest bij Geerten Meijsing. Hij herinnert zich nog dat ze elkaar een hand hebben gegeven en dat Giph een bepaalde opmerking had gemaakt. Giph is in de wolken. Als alle drank op is nodigt Nic iedereen uit om mee uit eten te gaan. Giph en Brouwers hebben het de hele avond over literatuur. In de loop van de avond worden vooral Brouwers, Thijm en Nic steeds meer dronken. Na het eten besluiten Brouwers, Coco (de vrouw die met hem mee was gekomen), Monk en Giph naar Coco’s huis te gaan. Daar gaan ze door met praten en drinken. Brouwers drinkt veel te veel en gaat zich raar gedragen. Hij veranderd van het ene op het andere moment van stemming en beschuldigt Giph ervan dat hij helemaal niets over zijn werk weet. Weer een moment later zegt hij dat hij moe is van het schrijven en dat Giph het van hem over moet nemen. Giph vind het erg vervelend worden en besluit weg te gaan. Hij vindt het absoluut niet leuk hoe Brouwers zich gedragen heeft. Als Giph thuis komt voelt hij zich beroerd. Hij is misselijk en dronken. Op het toilet moet hij overgeven. Hij kijkt in de spiegel en denkt na over de afgelopen avond en vooral over zichzelf. Hij komt tot de conclusie dat hij eigenlijk weinig voorstelt en noemt zichzelf apathisch en vooral lelijk.
Verwachtingen:
Thuis ben ik in de boekenkast
gaan kijken naar boeken. Daar zag ik Giph tussen staan. Ik wist dat Ronald
Giphart een bekende schrijver was.
Ik hoop zelf na de middelbare
school te gaan studeren. Om die reden sprak de tekst op de achterkant van het
boek mij wel aan. Daar stond namelijk dat het boek over het studentenmilieu
gaat, dat door hoofdpersoon Giph ‘een groot geil gezellig feest’ wordt genoemd.
Ik verwachtte dus een leuk
boek, dat makkelijk leest en over het studentenmilieu gaat. Ik verwachtte geen
heftig of dramatisch boek, maar juist een grappig en amusant boek.
Motieven:
· Seks: Seks is duidelijk een terugkerend element
in Giph. Zo gaat een groot deel van het boek over seks. Hij vertelt over een
aantal meisjes waar hij het mee heeft gedaan en heeft gesprekken met vrienden
over seks. Noëlle en Freanne spelen hierbij een grote rol. Hij heeft met beiden
seks, maar ze hebben geen vaste relatie.
· Vriendschap: Ook dit is een terugkerend element.
Giph woont in een studentenhuis. Hij woont daar met een aantal mensen met wie
hij goed bevriend is. In het boek beschrijft Giph veel situaties waar ook zijn
vrienden in voor komen. Hij schrijft over ruzies, maar ook over goede
gesprekken of momenten dat ze hem teleurstellen.
· Literatuur: Giph houdt zich al jaren bezig met
literatuur. Hij en zijn vrienden praten vaak over literatuur en willen dan ook
maar al te graag een keer naar het boekenbal. Zij bewonderen schrijver Jeroen
Brouwers heel erg. Freanne en haar man Nic zijn uitgevers.
Thema:
Verlies: Ik heb er lang over
nagedacht wat het thema van dit boek is. Ik heb eenzaamheid gekozen. Giph heeft
vrienden, liefde, seks en literatuur. Door ruzies raakt hij zijn vrienden kwijt.
Na hun wilde nacht, is zijn affaire met Freanne en Noëlle voorbij en spreekt
hij ze niet meer. Zijn grote idool Jeroen Brouwers blijkt uiteindelijk toch
tegen te vallen. Aan het eind van het boek is hij veel kwijt. (Zie ook
interview Ronald Giphart)
Beoordeling:
Ik vond de schrijfstijl van dit
boek erg fijn. Het boek bestaat uit brieven die Giph aan een onbekend persoon
schrijft. Deze persoon zou zijn grote liefde zijn. Hierdoor leest het
gemakkelijk. Het is altijd duidelijk waar het verhaal over gaat. De woorden in
het boek zijn niet lastig. Het taalgebruik is zelfs vrij grof. Giphart gebruikt
geregeld woorden als neuken, lul, mongool. Wel zijn de dingen die Giph schrijft
vaak niet echt relevant voor het verhaal. Af en toe is het dus een beetje saai,
omdat hij dan 3 pagina’s over een niet relevant onderwerp schrijft. Situaties
worden vaak plat beschreven, maar dat is eigenlijk wel een beetje de charme van
het boek, vind ik. Het feit dat het onbekend is voor wie de brieven bestemd
zijn, maakt het boek mysterieus.
‘’Seks met Freanne. Neuken met Freanne. Zou dat
niet een mooie titel zijn voor een soort proustiaanse romancyclus? Neuken met
Freanne. Je bent nooit te oud om te leren. Freanne is de eerste vrouw in mijn
leven die jarretels draagt, een ‘bodystocking’, een ‘catsuit’, de eerste vrouw
die rustig een uur uittrekt om mij met babyolie (waar het onder je voorhuid wel
van gaat stinken) te masseren, of zich door mij te laten masseren, de eerste
vrouw die ongegeneerd porno huurt, en bij Mail& Female spullen koopt, drie
vibratoren heeft, een lange gouden, een rode met een ronde top, en een
draaiende bruine met een likaapje. Neuken met Freanne, gedverdemme. Freanne die
al half klaarkwam bij de gedachte dat ik het nog nooit ‘op z’n kontjes’ had
gedaan en me op dat gebied ontkaapte (eerst een vingertopje, toen m’n pink,
toen m’n middelvinger, toen m’n et cetera)…’’ (p. 97, 98)
Vertelperspectief:
Het boek wordt in zijn geheel
geschreven vanuit het oogpunt van Giph. Hij schrijft brieven aan zijn grote
liefde. Dit vind ik zelf er leuk. Je kruipt echt in Giphs hoofd, omdat je alles
vanuit zijn perspectief ziet.
Personages:
Het boek heeft een aantal erg
interessante personages. Zo leer je Giph echt goed kennen in het boek. De
overige personages zijn ieder heel anders. Je leert hen minder goed kennen dan
Giph, maar dat vind ik juist wel bij het boek passen.
Eindoordeel:
Ik vond Giph een erg leuk boek
dat erg makkelijk doorleest. Het heeft misschien niet zoveel diepgang als
andere boeken, maar het is een heel luchtig en fijn boek om te lezen. Het feit
dat het boek bestaat uit brieven vind ik zelf erg leuk en ook wel vernieuwend.
‘‘Jij zegt dat het de hoogste vorm van
epistolografie is als een vrouw om je brief moet huilen. Ik weet het niet.
Volgens mij is het veel hoger als een vrouw na het lezen van je brief
klaarkomt. Of als ze zich na lezing naar je toesnelt, zich schielijk ontkleedt
en vertwijfeld uitroept: ‘JA! NU! HIER! IK WIL HET!’
Toen ik thuiskwam van The Allerlast Christmas
Tour, lagen er drie brieven op me te wachten. De eerste was van jou, en het was
de mooiste brief die ik in mijn leven ooit heb gelezen, echt waar. Ik kwam
klaar, een literair orgasme, Ik wilde je, toen, daar.’’ (p. 69)
De schrijfstijl vond ik ook
leuk. Het was misschien erg plat, maar dat kon ik wel waarderen. De gevoelens
van Giph zijn goed beschreven in dit boek. Je kunt je goed in hem indenken.
‘’Ik probeerde me krampachtig te concentreren op
‘leuke dingen’, maar onmiddellijk was er Het Grote Luisteren. Truth or dare was
volgens mij afgelopen, want er werd buiten nauwelijks nog gepraat. Wel hoorde
ik veel gestommel en schor gelach. Ik voelde me een kleuter, een kind. Hier lag
ik als volwassen man, in een tent, alleen en verlaten, omdat mijn vrienden
zonodig wilden campingviezeriken.’’ (p. 192)
Er werd zeker aan mijn
verwachtingen voldaan. Ik verwachtte geen dramatisch of meeslepend verhaal,
maar iets dat gewoon leuk is. En dat was dit boek.
Bronnen:
|
|
|
|
